AMİDA HABER - Nüfusu 2 milyona dayanan Diyarbakır’da boşanma oranları her geçen gün artıyor. 2022 yılında 1494 kadın, 2023 yılında 1712 kadın boşanmak için Diyarbakır Barosu Adli Yardım Bürosu’na başvurdu. Bu yılın ilk 4 ayında ise 420 kadın boşanma davası açabilmek için adli yardım talebinde bulundu. Diyarbakır Barosu’nun Adli Yardım Bürosu’na başvuranların dışında, anlaşmalı boşanan çiftlerin de eklenmesi ile rakamın daha fazla olduğu tahmin ediliyor.

Boşanmalarda: Acı ortak, sonuçlar farklı

Boşanmak isteyen kadınlara ücretsiz avukat desteğinde bulunan Diyarbakır Barosu’nun Yönetim Kurulu Üyesi Avukat Mehmet Işık, boşanma davaların tümünde sebeplerin birbirine yakın olduğunu söyledi. Işık, “Bir aydır hemen hemen 50 başvuru okuyorum, bu başvuruların tamamı aynı senaristin kaleminden çıkmış hikayeler. İsimlere bakmasam aynı şeyleri okuduğumu düşünüyorum. Acı ortak, sonuçlar farklı. Erken yaşta evlilikler boşanmalara yol açıyor. Erken yaşta evliliğin sosyolojik anlamda kadının ötelenmesine, geri kalmasına, ekonomik hayata katılmaması büyük bir sebep” dedi.

Resmi gerekçe: Şiddetli geçimsizlik

Dilekçelere yazılan boşanma gerekçesinin “şiddetli geçimsizlik” olduğuna dikkat çeken Işık: “Boşanma davaların sosyolojik olarak temelinde ekonomik eksiklik, ekonomik ihtiyaç yatıyor hiç şüphesiz. Şiddetli geçimsizlik tek başına kadının veya erkeğin aynı çatı altında birbirleri ile davranışsal olarak geçinemediklerini ifade ediyor. Genel geçer bir ifade ama aslında altının doldurulması gereken bir kavram. Şiddetli geçimsizliği meydana getiren şartların başında yine ekonomik yokluk, imkânsızlık şiddeti geliyor. Bütün bunlar şiddeti, şiddet de boşanmayı doğur, boşanma da ruhen sağlıksız çocuklar ortaya çıkartır” dedi.

Boşanmalarda, sosyal devlet olma

Boşanma davaların en büyük mağdurlarının kadınlar ve çocuklar olduğunu aktaran Işık, yetkilere düşen sorumlulukları şöyle anlattı: “İktidarın, devletin, kamu kuruluşların dava süreci devam ederken bir şekilde kadınların yanında durması gerekir. En azından bu aşama bitene kadar kendisine ekonomik anlamda ya da konut ihtiyacı konusunda yardımcı olması gerekir. Bu sosyal devlet olmanın bir gereği. Maalesef devlet bu konuda eksik kalıyor.” (Zelal Sinayiç)